مجازی سازی "virtualization" یک به اصطلاح صفحه مجازی است و چون کاملا روی هسته اجرا نمی شود، نمی تواند به سیستم آسیب برساند. به همین دلیل کاربرد آموزشی نیز دارد .
به طور کلی استفاده از کارت حافظه، پردازنده، دیسک، کارت شبکه، کارت صدا و مابقی امکانات سیستم، برای اجرای چند سیستم عامل به طور همزمان را مجازی سازی می گویند.
مجازی سازی به دو نوع انجام می شود: نوع اول آن که حرفه ای و تخصصی است و افراد عادی قادر به کار کردن به شکل صحیح با آن نیستند هایپرویزور"Hypervisor" ، و نوع دوم آن که محیط کاری بسیار ساده ای دارد و بیشتر جنبه آموزشی دارد، ویرچوال ماشین "Virtual machine" نام دارد و اغلب افراد به خاطر سادگی و امکاناتش آن را انتخاب می کنند. این نوع مجازی سازی بیشتر با نرم افزار های "VMware workstation" و "Virtual box" معروف است.
شما در این نرم افزار ها پس از اعمال تنظیمات اولیه، وارد صفحه بوت و اجرای مراحل نصب سیستم عامل خواهید شد. تنظیمات اولیه بیشتر به انتخاب و قابلیت های سیستم شما بستگی دارد. مثلا، انتخاب محل یا درایوی که دی وی دی یا فایل ایمج مورد نظرتان در آن قرار دارد، یا محلی که سیستم عامل باید در آن ذخیره شود، مقدار فضایی که هم از هارد و هم از رم را به ماشین اختصاص می دهید، همچنین دسترسی ماشین به کارت شبکه فیزیکی یا مجازی و اجازه دسترسی به اینترنت یا برقراری ارتباط در شبکه و دسترسی های متعدد دیگری مثل کارت صدا، درگاه USB و انتخاب اندازه صفحه نمایش و برخی تنظیمات دیگر که به اختیار کاربر انجام می پذیرد.
البته مجازی سازهای دیگری هم وجود دارند که به آنها شبیه ساز "Simulator" هم می گویند و برای اجرای نرم افزار های گوشی ها بخصوص اندروید، روی کامپیوتر ساخته شده اند، که معروف ترین مجازی ساز اندروید "Blue stacks" می باشد، که بین کاربران محبوبیت زیادی دارد چون هم به صورت روت و هم کاربر عادی در دسترس است.
