هوش مصنوعی (AI) شاخه ای گسترده از علوم کامپیوتر است که در ارتباط با انجام دادن وظایف مختلف توسط ماشین های هوشمند می باشد. این گونه وظایف نیازمند هوش بشری می باشند و در ساخت این ماشین های هوشمند نیز طبیعتا باید از هوش بشری کمک گرفته شود. هوش مصنوعی یک علم بین رشته ای با رهیافت های مختلف و متعددی است. پیشرفت در یادگیری ماشینی تقریبا در همه صنایع انقلابی عظیم ایجاد کرده است.
کمتر از یک دهه بعد از حل معمای ماشین رمزگذاری رژیم نازی که منجر به پیروزی نیرو های متفقین در جنگ جهانی دوم شد، ریاضیدانی بنام آلن تورینگ برای بار دوم با سوالی ساده تاریخ را تغییر داد. این سوال این بود که آیا ماشین ها می توانند فکر کنند؟ تحقیقات و کار های آلن در نهایت پایه گذار فناوری هوش مصنوعی شد.
هوش مصنوعی تلاشی برای کپی کردن هوش بشری در ماشین هاست. هوش مصنوعی باعث مطرح شدن سوالات و مباحثات بسیاری شده است. تعریف واحدی برای هوش مصنوعی پذیرفته نشده است و رویکرد های مختلفی در مورد آن جریان دارد. ساختن ماشین های هوشمند در واقع نمی تواند مفهوم هوش مصنوعی را تماما تبیین کند و این خود محدودیت اصلی در تعریف هوش مصنوعی می باشد.
برخی از محققان، کار خود را متمرکز بر عامل های هوشمند در ماشین ها کرده اند و به این ترتیب، آنها هوش مصنوعی را مطالعه عامل هایی می دانند که ادراک را از محیط دریافت کرده و اقدام به عمل می کنند. به نظر این محققان چهار رویکرد مختلف به صورت تاریخی در تعریف حوزه هوش مصنوعی نقش داشته اند. این چهار رویکرد عبارتند از تفکر بشری، تفکر منطقی، اقدام بشری و اقدام منطقی.
دو رویکرد اول در ارتباط با استدلال و فرایند های فکری هستند، در حالی که دو رویکرد دیگر با رفتار سر و کار دارند. این محققان بر عامل هایی منطقی تمرکز کرده اند که برای رسیدن به بهترین نتیجه در تلاشند.
پاتریک وینستون استاد هوش مصنوعی و علوم کامپیوتر در دانشگاه MIT، هوش مصنوعی را چنین تعریف می کند: "الگوریتم هایی که توسط محدودیت ها فعال شده اند و با تمثال هایی به معرض نمایش درآمده اند و از مدل هایی پشتیبانی می کنند که لوپ هایی را هدف قرار داده اند که تفکر، درک و عمل را به هم مرتبط کرده اند."
در حالی که این تعریفات ممکن است برای افراد عادی کمی انتزاعی به نظر برسند اما کمک می کنند که هوش مصنوعی را بتوان به عنوان ناحیه ای از علوم کامپیوتر مورد بررسی قرار داد و مسیری اصلی برای وارد کردن یادگیری ماشینی و دیگر زیرمجموعه های هوش مصنوعی را به برنامه ها و ماشین ها فراهم آورد.
تاریخچه هوش مصنوعی
هوش مصنوعی و ربات ها برای اولین بار در افسانه های یونان باستان مورد بحث قرار گرفته اند. توسعه قیاس و استدلال استقرایی توسط ارسطو نقش مهمی در شناخت بشر از هوش خود ایفا کرد. با اینکه ریشه های هوش مصنوعی قدیمی و عمیق هستند اما تاریخچه هوش مصنوعی به مانند چیزی که امروز در ذهن ماست به کمتر از یک قرن برمی گردد.
وارن مک کالو و والتر پیتز در سال 1943 مقاله ای را با نام "یک محاسبه منطقی از ماندگاری ایده ها در فعالیت عصبی" منتشر کردند. این مقاله اولین مدل ریاضیاتی را برای ساخت یک شبکه عصبی پیشنهاد کرد.
دونالد هب در کتاب خود در سال 1949 تئوری ای را پیشنهاد داد. او ابراز داشت که مسیر های عصبی از تجارب ایجاد می شوند و هر چه بیشتر از آنها استفاده شود، ارتباطات بین نرون ها مستحکم تر می شود. یادگیری هبی (Hebbian Learning) امروز هم مدل مهمی در هوش مصنوعی است.
آلن تورینگ در سال 1950 مقاله ای را منتشر کرد و در آن پیشنهاد داد که آنچه به عنوان تست تورینگ (Turing Test) شناخته شده است، روشی برای تعیین این است که آیا یک ماشین هوشمند است یا نه.
آرتور ساموئل در سال 1952 یک برنامه خود آموز را برای بازی چکرز توسعه داد.
این توسعه ها به این ترتیب ادامه پیدا کرد و در سال های اخیر شاهد این بوده ایم که نیروی نظامی ایالات متحده در ربات های خودمختار سرمایه گذاری کرده است و گوگل نیز پیشرفت هایی در تشخیص گفتار کرده و از این ویژگی در اپلیکیشن آیفون خود استفاده کرده است. امروزه ماشین های بدون راننده و هواپیما های بدون سرنشین از هوش مصنوعی نتیجه شده اند.
استفاده از هوش مصنوعی در تجارت
امروزه می بینیم که بسیاری از تجار در هنگام تجارت گرفتار احساسات و عواطف انسانی مانند ترس و وحشت می شوند و اشتباهاتی جبران نشدنی را مرتکب می شوند. با استفاده از هوش مصنوعی و اعمال الگو های موجود در داده های طبقه بندی شده، می توان ربات هایی را برای تجارت ساخت که از دام احساسات و عواطف آزاد باشند.
ربات ها در واقع الگو های دیکته شده را بدون کوچکترین اشتباهی در نظر می گیرند و از حدود آنها تجاوز نمی کنند. آنها تحت تاثیر ترس و طمع قرار نمی گیرند و بنابراین در سخت ترین شرایط طبق الگو های تعریف شده به کار خود ادامه می دهند. پس می توان گفت که هوش مصنوعی دریچه ای به سمت یک منبع درآمد خودکار می باشد.
کلام آخر
بسیاری فناوری هوش مصنوعی را مهمترین فناوری جهان معاصر می دانند. این فناوری می تواند بسیاری از مشکلات امروزی را حل کند. شکوفایی این فناوری در همکاری با فناوری های دیگری مانند بلاک چین، اینترنت اشیا و غیره امکان پذیر است. بسیاری از امور را اشتباهات آدمی نابود می کند و گاها این اشتباهات جبران ناپذیر می باشند. هوش مصنوعی راه را بر این اشتباهات می بندد زیرا ماشین ها مانند ما خسته نمی شوند و یا گرفتار احساسات نمی شوند.
منبع:
https://builtin.com/artificial-intelligence
