در طول چند دهه گذشته تغییرات اقتصادی - اجتماعی، مدرنیزه شدن و گرایش مردم به زندگی ماشینی و به طور خاص، پیشرفت در توسعه اقتصادی و گسترش شیوه های زندگی ناسالم باعث افزایش خطر بروز بیماریها و عوارض ناشی از آن شده است. این بیماریها اغلب باعث افزایش ناتوانی های مزمن و مرگ و میر شده و در پی آن هزینه های درمان و مرگ و میر، بار اقتصادی زیادی را به مردم و نظام سلامت تحمیل کرده است. در واقع یکی از بزرگترین مشکلات سلامتی قرن بیست و یکم، بار اقتصادی بالای بیماریهای مزمن است. پرفشاری خون یکی از مهمترین بیماری های مزمن است که باعث افزایش چشمگیر بار اقتصادی در سراسر جهان شده است. این بیماری می تواند در هر سن و سالی بر روی افراد تاثیر بگذارد.
فشار خون بالا در سرتاسر جهان عامل اصلی بسیاری از بیماری های مزمن پر هزینه از جمله بیماری های قلبی، سکته مغزی، و بیماری مزمن کلیوی می باشد همچنین پرفشاری خون در سال 2016 رتبه ششم از بین رفتن سالهای عمر به دلیل مرگ زودرس در ایران بوده است که قبلا رتبه دهم را داشت. در سال 2005، تخمین زده شده میزان بار جهانی ناشی پرفشاری خون از حدود 0.9 میلیارد دلار در سال 2000 به حدود 1.4 تا سال 2010، و به 1،6 میلیارد دلار در سال 2025 افزایش خواهد یافت (3, 4).
در سال 2017 برآورد شده نرخ مرگ و میر سالانه حداقل فشار خون سیستولیک 110 تا 115 میلی متر جیوه از 135.6 به 145.2 در 100000 نفر و برای فشار خون سیستولیک 140 میلی متر جیوه یا بالاتر از 97.9 به 106.3 در 100000 نفر افزایش یافته است.
از نظر اقتصادی هزینه پرفشاری خون حدود 51.2 میلیارد دلار و کل هزینه بیماریهای قلبی و عروقی به میزان 316.1 میلیارد دلار در سال 2012-2013 بود، که هر سال نیز افزایش می یابد. بنابراین کاهش بار بهداشتی و اقتصادی پرفشاری خون بالا یک چالش عمده سلامت عمومی است.
