تومور به طور ساده همان توده یا بافت سلولی است. این اصطلاح برای هر دو تومورهای خوش خیم و تومورهای بد خیم به کار می رود. خوش خیم به این معنی است که تومور توانایی حمله یا گسترش به سایر اعضا را ندارد و سرطان نیست. ولی تومور بدخیم توانایی حمله یا گسترش یافتن به سایر اعضا را دارد. واژه سرطان به تومورهای بدخیم اشاره دارد.
بیشتر تومورهای چشمی ملتحمه، uveal (متشکل از عنبیه، دور چشم و پلک ها(اجسام مژگانی)، کورویید)، شبکیه یا عصب چشم را شامل می شوند. سرطان های چشم می توانند ابتدایی (داخل چشم شروع شوند) و یا سرطان متاستاتیک باشند (از اعضای دیگر به چشم گسترش یابند). رایج ترین سرطان ها از اعضای دیگر به چشم گسترش می یابند که ممکن است خوش خیم باشند یا بدخیم باشند.
رایج ترین تومور بدخیم اولیه داخل چشم در بزرگسالان ملانوما uveal است. این تومورها می توانند در کورویید، عنبیه و اجسام مژگانی به وجود آیند. رایج ترین تومورهای بدخیم داخل چشمی در کودکان رتینوبلاستُما و مدولُپیتِلیما است.
علائم و نشانه ها
در مراحل اولیه ممکن است علائمی وجود نداشته باشد. زمانی که تومور رشد می کند علائم به صورت تاری دید، کاهش بینایی، قرمز یا دردناک شدن چشم، دوبینی و در نهایت از دست دادن بینایی می باشد و اگر آن ها به رشدشان ادامه بدهند تومور می تواند پشت شبکیه چشم را بشکند که باعث جدا شدن شبکیه می شود. برخی تومورهای مثل نقطه ای سیاه هستند و اگر شروع به رشد کنند باید توسط متخصص چشم پزشک معاینه شوند. گاهی اوقات تومور از میان مردمک چشم دیده می شود.
درمان
بر اساس سایز و محل تومور، چشم پزشک تصمیم می گیرد کدام نوع درمان مناسب تر است. امروزه از روش های جدیدی از جمله لیزر درمانی، پلاکو درمانی، پرتو درمانی، تخلیه چشم، گرما درمانی و درمان با مواد افزودنی برای درمان تومورها استفاده می شود.
تومورهای چشمی، مخصوصاً تومورهای کوچک، قابل درمان اند و احتمال دارد که تومور کاملاً از بین برود ولی گاهی تومور خیلی بزرگ است یا در برابر درمان مقاومت می کند. در این موارد چشم باید تخلیه شود.
