ما واقعا به چه میزان خواب نیاز داریم؟
خواب پدیده ای بسیار مهم است، اما واقعا چقدر خواب نیاز داریم؟ برای پاسخ به این سوال بیاید آزمایشی را که محققان دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه ایالتی واشنگتن انجام دادند را بررسی کنیم.
محققان این آزمایش را با گردآوری 48 زن و مرد سالم که به طور متوسط 7 تا 8 ساعت در هر شب می خوابیدند، آغاز کردند. سپس آنها را به چهار گروه تقسیم بندی کردند.
گروه اول مجبور بودند به مدت 3 روز مستقیما و بدون اینکه بخوابند، بیدار بمانند.
گروه دوم به مدت 4 ساعت در شب می خوابیدند، گروه سوم به مدت 6 ساعت در شب اجازه خوابیدن داشتند و گروه چهارم به مدت 8 ساعت شبانه خواب بودند.
در این سه گروه که 4 ، 6 و 8 ساعت خواب در شب داشتند، این الگوی خواب در افراد به مدت دو هفته مستقیما حفظ شد.
در طول آزمایش افراد از نظر عملکرد جسمی و روحی مورد آزمایش قرار گرفتند.
اما چه اتفاقی افتاد؟
در افرادی که اجازه داشتند 8 ساعت خواب کامل در شب داشته باشند، هیچ کاهش شناختی، افت توجه یا افت مهارت حرکتی در طی مطالعه 14 روزه مشاهده نشد.
اما در همین حال، گروه هایی که 4 و 6 ساعت در شب می خوابیدند به طور پیوسته این کاهش در آنها اتفاق می افتاد.
گروه 4 ساعته بدتر عمل کرد، اما گروه 6 ساعته نیز خیلی بهتر از آن عمل نکردند. به ویژه در اینجا دو یافته قابل توجه وجود دارد.
1- "بدهی خواب" یک مسئله ی تجمعی و انباشتی است.
به گفته محققان بدهی خواب " هزینه عصب شناسی دارد که با گذشت زمان انباشته می شود."
پس از گذشت یک هفته، 25 درصد از گروهی که شش ساعت در شب می خوابیدند، در طول روز در زمان هایی به صورت تصادفی در خواب بودند.
بعد از گذشت دو هفته، گروه 6 ساعته دارای نقض عملکرد بودند که به مدت دو روز می توانستند در همان حالت باقی بمانند.
اجازه دهید این را تکرار کنم: اگر 6 ساعت در شب بخوابید مستقیما به مدت دو هفته، عملکرد ذهنی و جسمی شما به همان میزان کاهش می یابد که گویی شما 48 ساعت مستقیما بیدار مانده اید.
2- شرکت کنندگان متوجه کاهش عملکرد خودشان نشدند.
هنگامی که شرکت کنندگان خودشان را درجه بندی کردند ، آنها اعتقاد داشتند که عملکرد آنها برای چند روز کاهش می یابد و سپس خسته می شوند. اما در واقع آنها هرروز سیر بدتر شدن را ادامه می دهند. و این یعنی ما قاضی های ضغیفی برای عملکرد خود هستیم.
