در این روزهای بد که کشور و مردم با آن درگیر هستند و به سختی روزگار را سپری می کنند، باید یک تفکری پیدا کرد و یک برنامه ترتیب داد تا بنشینیم با افراد اهل فن بحث و گفتمان کنیم تا بتوانیم بفهمیم که چرا یک جوان 24 ساله که هنوز سرباز این مرز و بوم می باشد و دارد برای خاک میهنش خدمت می کند، هیچ تصوری از تشکیل خانواده در ذهنش وجود ندارد. در برخی اوقات و در بعضی افراد دیده شده است تعدادی از این عزیزان، دوستان و اطرافیان خود را به سمت، اینکه تشکیل خانواده و علی الخصوص، وجود فرزند تو زندگی بزرگترین اشتباهه، یا اینکه چرا پدر من باعث به وجود آوردن من شده است، به سمت و تفکر خود سوق می دهند.
بله در وانفسای این الگوریتم بد زندگی امروزی، این هم درد بزرگی می تواند باشد و باید در مورد این موضوع بررسی هایی انجام بشود.
ولی آیا به راستی کسی دنبال این موضوعات و رفع آنها هست. با کمی تحقیق و پرس و جو از جوانان می توان فهمید که چرا چنین نظریه ای برای خود دارند.
من خودم با یکی از این افراد عزیز به صورت اتفاقی صحبتی در این مورد کردم و نظر او هم همین بود که ازدواج و پدیدار شدن فرزند در یک خانواده، بزرگترین اشتباه می باشد. با اینکه آن جوان یک فرد تحصیل کرده و هنرمند بود.
با کلی دلیل و مثال تا حدی موفق شدم که در ذهن و افکار او نفوذ کنم تا بتواند قبول کند که جز این هم دلایل دیگری هم برای تشکیل خانواده و اثرات مثبت آن وجود دارد.
به راستی که ما انسانها برای تکامل خودمان و برای پیشرفت آیندگان و بشریت نیاز به ازدواج و تولید مثل داریم.
البته من هم تعدادی از حرفهای او را هم قبول دارم.
یکی مانند موضوع هزینه های اولیه ازدواج و یا پیدا نشدن شخص مورد نظر برای ازدواج و یا اینکه بالا رفتن توقعات دختران از پسران و گاهی بالعکس، برای ازدواج و یا نداشتن شغل و نبود کار.
خلاصه که باید تدبیری اندیشید که این فکرها تبدیل به معضلات جامعه نشود.
امیدوارم آن جوان هم مثل من و خیلی دیگر از انسانها بر این باور برسد که همه چیز پول نیست و گاهی اوقات امید می تواند آدمها ها را به آینده ای بهتر برساند.
