انسان ها موجودات بی نهایت طلب و کمال جو هستند که همواره در تلاش برای رسیدن به اهداف خود می باشند. همه ی افراد جهان آرزوها و اهدافی دارند که برای رسیدن به آنها تمام توان و قدرت خود را به کار می گیرند. به عبارتی انسان ها همواره به دنبال دستیابی به اهداف جدید و جدید تر هستند و این میل هیچ گاه از بین نمی رود.
میل انسان ها به پیشرفت و تحول باعث می شود تا انسان ها موقعیت های ناشناخته را تجربه کرده و آنها را کشف کنند. برای مثال در سال های نه چندان دور سفر به فضا برای انسان ها آرزوی بزرگی بود و در آن روزگار بیشتر دانشمندان به دنبال راهی بودند تا موقعیت ناشناخته فضا را کشف کنند.
میل به این اکتشاف و تجربه باعث شد تا انسان ها تمام توان خود را به کار گیرند وموفق شوند تا به فضا سفر کنند. بعد از این اکتشاف انسان ها موقعیت های ناشناخته دیگر را هم شناختند و توانستند به کره ی ماه سفر کنند.
اما بعد از آن باز هم موقعیت های مجهول دیگری روبروی انسان ها قرار گرفت. این بار سفر در زمان مسئله ی حل نشده برای دانشمندان و پژوهشگران بود.
سفر در زمان، این یکی از بزرگترین آرزو های بشر در طول زمان بوده و هست. یافتن راهی برای سفر به گذشته یا آینده، برای تغییر دادن
بعضی از اتفاقات یا پیش بینی و مشاهده ی آینده به ذات بی نهایت طلب و کنجکاو انسان ها باز می گردد و همین مسئله باعث می شود تا انسانها برای رسیدن به آرزوی سفر در زمان به مطالعه و تحقیق بپردازند تا راهی برای احقاق آرزوی خود پیدا کنند. از نظر اکثر دانشمندان قدیمی مفهوم سفر در زمان مغایر با عقل است و چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.
اما اکنون با پیشرفت های چشم گیری که در عرصه ی علم نجوم رخ داده است، آیا باز هم می توان گفت سفر در زمان امکان ناپذیر است؟
به راستی چگونه می توان در زمان سفر کرد. آیا این کار با اختراع یک دستگاه غول پیکر و عجیب و غریب امکان پذیر است یا اینکه باید برای سفر در زمان به علم نجوم مراجعه کرد و پاسخ انسان ها موجودات بی نهایت طلب و کمال جو هستند که همواره در تلاش برای رسیدن به اهداف خود می باشند.
همه ی افراد جهان آرزوها و اهدافی دارند که برای رسیدن به آنها تمام توان و قدرت خود را به کار می گیرند. به عبارتی انسان ها همواره به دنبال دستیابی به اهداف جدید و جدید تر هستند و این میل هیچ گاه از بین نمی رود.
میل انسان ها به پیشرفت و تحول باعث می شود تا انسان ها موقعیت های ناشناخته را تجربه کرده و آنها را کشف کنند. برای مثال در سال های نه چندان دور سفر به فضا برای انسان ها آرزوی بزرگی بود و در آن روزگار بیشتر دانشمندان به دنبال راهی بودند تا موقعیت ناشناخته فضا را کشف کنند.
میل به این اکتشاف و تجربه باعث شد تا انسان ها تمام توان خود را به کار گیرند و موفق شوند تا به فضا سفر کنند. بعد از این اکتشاف انسان ها موقعیت های ناشناخته دیگر را هم شناختند و توانستند به کره ی ماه سفر کنند.
اما بعد از آن باز هم موقعیت های مجهول دیگری روبروی انسان ها قرار گرفت. این بار سفر در زمان مسئله ی حل نشده برای دانشمندان و پژوهشگران بود.
سفر در زمان، این یکی از بزرگترین آرزو های بشر در طول زمان بوده و هست. یافتن راهی برای سفر به گذشته یا آینده، برای تغییر دادن بعضی از اتفاقات یا پیش بینی و مشاهده ی آینده به ذات بی نهایت طلب و کنجکاو انسان ها باز می گردد و همین مسئله باعث می شود تا انسانها برای رسیدن به آرزوی سفر در زمان به مطالعه و تحقیق بپردازند تا راهی برای احقاق آرزوی خود پیدا کنند.
از نظر اکثر دانشمندان قدیمی مفهوم سفر در زمان مغایر با عقل است و چنین اتفاقی رخ نخواهد داد اما اکنون با پیشرفت های چشم گیری که در عرصه ی علم نجوم رخ داده است، آیا باز هم می توان گفت سفر در زمان امکان ناپذیر است؟
به راستی چگونه می توان در زمان سفر کرد. آیا این کار با اختراع یک دستگاه غول پیکر و عجیب و غریب امکان پذیر است یا اینکه باید برای سفر در زمان به علم نجوم مراجعه کرد و پاسخ را در آنجا جست و جو کرد؟
در اکثر فیلم های علمی و تخیلی با محوریت سفر در زمان، دانشمندان وسایلی را اختراع می کنند که با شتاب و سرعتی معادل سرعت نور، سفر در زمان را عملی سازد.
اما برای این سفر و رفتن به جهانی دیگر باید حفره ها یا تونل هایی در فضا وجود داشته باشند تا با این وسایل از آنها عبور کرد. آیا ساخت چنین وسایلی برای سفر در زمان منحصر به فیلم های علمی و تخیلی است؟
برای سفر در زمان، باید کمی بیشتر از تخیلات و فیلم های علمی و تخیلی گام نهاد. سفری که می تواند بزرگترین دستاورد علمی بشر را رقم بزند. دستاوردی آنچنان بزرگ که می تواند نیمی از ناشناخته های دنیای بی کران علم و دانش را شناسایی و کشف کند.
