بازی های ویدئویی از قالب های نوری ساده شروع شدند اما تعداد معدودی پیش بینی کردند که آنها منادی تحول در بازی و سرگرمی هستند.
بازی های ویدئویی مدام متهم می شوند که آدمی را خشن می کنند و موجب اعتیاد می شوند آیا هیچ یک از این حرف ها واقعی است؟
آیا بازی های ویدئویی می توانند انسان را به هیولاهای پرخاشگر تبدیل کنند؟
آیا آنها اعتیادآور هستند؟
بازی های ویدئویی واقعا با مغز انسان چه می کنند؟
آیا این بازی های ویدئویی می توانند مزایای پنهان داشته باشند؟
بالاخره صنعت بازی های ویدئویی پدیده ای که قاره ها و نسل ها را در برمی گیرد. صنعت بازی های ویدئویی امروز به یکی از پردرآمدترین صنایع جهان تبدیل شده و کشورها توانسته اند با سرمایه گذاری مناسب در این زمینه درآمد چندین میلیاردی را عاید خود کنند.
در حال حاضر بازیکن های بالای 35 سال بازی های ویدئویی بیش از هر گروه سنی دیگر هستند. تقریبا نیمی از آنها مسن هستند و محبوبیت این بازی ها همچنان در بین شان افزایش می یابد.
کودکان، نوجوانان و افراد مسن تر همه این بازی ها را در گوشی های هوشمند و تبلت های خود انجام می دهند. بازی های ویدئویی خیلی متنوع هستند و بطور فزآینده ای برای هر سلیقه ای در دنیا بازی وجود دارد.
تحقیقات مختلفی در باره اینکه «آدم ها بعد از انجام بازی های ویدئویی خشن چگونه رفتار می کنند» انجام شده است.
شواهدی که دو تاثیر مجزا را بر بازیکنان نشان داده است یکی افزایش تفکر پرخاش جویانه و دیگری کم شدن حساسیت شان که باعث پذیرای خشونت در دنیای واقعی می شود.
بررسی شواهد و مدارکی که توسط انجمن روانشناسان آمریکا در آگوست 2015 منتشر شد بطور وسیعی از این موضوع حمایت می کند.
حال سئوال اینجاست که آیا سرخط خبرهای که بازی های ویدئویی را به خشونت در دنیای واقعی وصل می کند اصلا صحیح است؟
ایان لیوینگستون (Ian Livingstone) که بیش از 40 سال در صنعت بازی های ویدئویی مشارکت دارد در این باره می گوید: «فقط پنج درصد بازی های ویدئویی محتوای مثبت 18 دارند و محتویات 95 درصد بقیه دوستانه و خانوادگی است.» «بازی های ویدئویی توسط همه اعم از مردو زن پیر و جوان ساخته می شود اما خیلی عجیب است صنعتی که تاثیر فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بسیار بالایی دارد به عنوان یک هنر سیاه تصویر می شود.»
سه دهه تحقیق روانشناسانه موفق نشده در باره اینکه «چه طور بازی های ویدئویی خشونت بار بر رفتار مان تاثیر می گذارند» به یک اجماع علمی برسد.
بدین ترتیب حتی دیدن درون مغز درست در لحظه انجام یک بازی ویدئویی خشونت بار گواه قطعی ارتباط آن با رفتار خشونت آمیز ارائه نمی کند واین سئوال که آیا بازی های ویدئویی می توانند موجب خشونت در دنیای واقعی شوند همچنان بحث برانگیز باقی می ماند؟
جوهر بازی های ویدئویی چیزی به مراتب بیشتر از اسلحه و خون است. این بازی ها ترکیبی از هنر و تکنولوژی است که هنرمندان، انیماتورها، برنامه ریزان کامپیوتری، قصه گوها و موسیقی بی نظیر با هم در آمیخته اند.
به طور کلی 95 درصد از بازی های ویدئویی برای سنین زیر 18 سال طراحی و تولید می شود. این بازی ها می توانند دنیای کاملا جدیدی را خلق کنند یا حتی یک داستان سینمایی همه جانبه برایمان تعریف کنند.
هم اکنون در سطح جهان بیش از یک میلیارد و 200 میلیون نفر مرتب به دنیای بازی های ویدئویی اضافه می شوند البته در برخی از کشورها این تعداد بیش از گذشته شده است.
جالب است که بدانید در کره جنوبی کلینیک های اقامتی راه اندازی شده تا عادات و انجام بازی های ویدئویی افراطی از سر کودکان بیفتد عاداتی که به عنوان بیماری رفتارهای پاتولوژیکی به عبارت دیگر اعتیاد تشخیص داده می شود.
ترس از به وجود آمدن نسلی معتاد به بازی های ویدئویی ترسی که در صدای رسانه های خودمان در کشور هم شنیده می شود، آیا این تهدید واقعی است؟
اعتیاد در روش بازی های ویدئویی کمتر از یک درصد است. افرادی که تمامی ساعات بیداری شان را صرف بازی می کنند و از بقیه چیزها غافل می شوند نباید افراط را با اعتیاد یکی دانست.
به طور کلی این امکان وجود دارد که بازی های ویدئویی بتوانند باعث اعتیاد شوند اما احتمالا تنها افراد انگشت شماری در خطر هستند.
